VisionOn
hoe het begon...
Een jaar of twaalf moet ik zijn geweest toen ik een eerste reflexcamera cadeau kreeg. Een Pentax K1000! Nikske automatiek, alles manueel.
Ik wilde en zóu immers foto’s maken en ze zelf ontwikkelen.
De eerste kiekjes met mijn camera van toen staan me nog vers in het geheugen. Nét als de eerste keer fietsen… met vallen en opstaan. Maar wel zeer leerzaam.
De eerste filmrolletjes en foto’s werden keurig ontwikkeld door de fotograaf om de hoek. Ja, zelfs in een Godvergeten gat als Otegem was er één! Stel je voor…
Samen met enkele mensen van het Vrijetijdsatelier Sueva werd er in een zaaltje boven het keramiekatelier een donkere kamer gebouwd. De club zorgde voor de bouwmaterialen, het bouwen van de doka namen wij zelf voor onze rekening.
Alle materialen zoals een vergroter, ontwikkeltrommels en –baden, enz.. werden eveneens door de club aangekocht. We konden van start gaan.
Eerst een beetje oefenen ‘in de klaren’ om de handelingen onder de knie te krijgen, daarna het echte werk: in het pikdonker een film oprollen, in de ontwikkeltrommel doen, enz… heel spannend allemaal.
Na het ontwikkelen van de film kwam het leukste deel van de job: de foto’s ontwikkelen. Man, je weet niet wat er door je heen gaat als je jouw eigen eerste kiekje op het fotopapier ziet verschijnen. Pure magie!
Niet alleen in het artistieke, het fotograferen zelf, was ik geïnteresseerd. Ik was evenzeer gefascineerd door de technische kant van de fotografie. Het spelen met belichtingstijd, hard en zacht fotopapier, enz…
Na een paar jaar wisselde ik mijn oude vertrouwde Pentax voor een spiksplinternieuwe Nikon 401. Een veel gesofistikeerder toestel maar… ’t kon toch niet tippen aan mijne Pentax K1000.
Maar tijden veranderen… de digitale fotografie deed zijn intrede en de analoge camera moest plaats ruimen voor een moderner, digitaal exemplaar.
Wég Nikon, wég doka… maar de passie is gebleven.
Digitale fotografie. Dat was dé toekomst, zo leek het wel.
Gedaan met filmrolletjes, gedaan gepruts…maar algauw werd duidelijk dat ook digitale fotografie z’n beperkingen heeft en dat het bewerken van digitale foto’s een heel andere aanpak vergt.
En zo belandde ik weer op de schoolbanken. In ’t CVO te Zwevegem dan nog wel!
Terug beginnen bij het begin.
Met z’n zessen vormden we al snel een hechte vriendengroep, we waren vertrokken voor een jaartje of vier.
Samen trokken we geregeld -gepakt en gezakt met camera's, statieven en zo meer- naar allerlei (sport-) evenementen, feesten enz... om uiteindelijk alle kneepjes van het vak onder de knie te krijgen.
Binnenopnames, buitenlocaties, nachtelijke fotoshoots, samen een studio huren.
We zagen het steeds als een uitdaging, alles wilden we eens geprobeerd hebben. Met wisselend succes, maar een mens leert uit z'n fouten...
_________________________
En nu...
Maar blijkbaar blijft de analoogmicrobe me toch in het bloed zitten... Tijdens een workshop "Polaroid en Lomo" werd mijn interesse voor de analoge fotografie terug aangewakkerd. En daar sta je dan... alle analoge "spullen" die ik destijds had omgeruild voor digitaal materiaal zouden me nu wel goed van pas komen.
Een oude Rolfix I camera van mijn grootvader zaliger biedt de oplossing. Deze middenformaat camera met balg werd gebouwd ergens rond het jaar 1935 en schijnt het na een grondige oppoetsbeurt nog perfect te doen. Wel effen wennen, alles terug manueel, geen autofocus, lichtmeting, enz... alle snufjes die je bij de huidige camera's vanzelfsprekend vindt zijn op deze camera niet aanwezig. Dat maakt de uitdaging des te groter.
En wat meer is: ik heb de magie van het ontwikkelen opnieuw ontdekt! Terug filmrolletjes ontwikkelen, contactafdrukken maken, foto's ontwikkelen. Al is er toch wel een en ander aangepast, eerst worden de negatieven digitaal ingescand (6x6 en 6x9 formaat) om dan achteraf middels Photoshop en/of Lightroom na te bewerken. Enkel de beste exemplaren worden op papier ontwikkeld.
Rolfix I
Tussendoor ook nog een beetje experimenteren met een analoge Holga pinhole camera. 100% plastiek en rechtstreeks uit Rusland geïmporteerd. Maar de resultaten zijn wel heel speciaal. De eerste resultaten kan je bekijken in de fotogalerij.
Holga 120 WPC
Laatste aanwinst: twin lens camera FLEXARET VII. Deze analoge camera van Tsjechische makelij met bouwjaar +/- 1963, in prima conditie werkt zowel met 120 als met 35mm film. Deze laatste enkel met een aanpassingsset voor het filmtransport. Hét grote voordeel van deze camera t.o.v. de Rolfix I: deze camera laat toe om visueel scherp te stellen door middel van de bovenste lens. Deze lens staat perfect uitgelijnd met de onderste opnamelens. What you see is what you get, maar dan in spiegelbeeld. Het kaderen van de foto vergt dus wel enige oefening.
De eerste resultaten uit deze camera vind je in de fotogalerij. Dit album wordt uiteraard nog uitgebreid...
Ter info: de alom bekende Tsjechische fotograaf Jan Saudek maakte enkel gebruik van de Flaxaret Twin Lens Camera's. Een bezoek aan de website "www.saudek.com" loont zeker de moeite.
FLEXARET VII
_________________________
Mijn foto’s…
Gedurende de opleiding kon ik even proeven van vele aspecten van de fotografie.
Hoewel het onderwerp HDR-fotografie maar heel eventjes werd aangeraakt was mijn interesse voor deze techniek al gauw gewekt.
Niet alleen de opnametechniek maar evenzeer de specifieke nabewerking die deze techniek vereist spreken mij zeer aan.
Een album met HDR-foto's mocht dus zeker niet ontbreken in dit portfolio.
Naar Landschap - HDR
Naar LINK
LINK... The Movie
_________________________
Tot slot…
Heeft u vragen of opmerkingen aangaande dit portfolio? Aarzel dan niet om me te contacteren. Alle contactgegevens vindt u onderaan deze pagina.
Jeroen Laperre
